De macro-economie gereduceerd tot het micro-niveau van menselijke gevoelens, tot een markt waar over liefde, trouw en aandacht onderhandeld wordt. Dat is de ambitieuze inzet van de roman van Arnon Grunberg. Hij levert daarmee een ontluisterend beeld van onze tijd waarin de economie de norm van alle dingen is geworden.
De hoofdpersoon, professor Oberstein, is een econoom, uiteraard gevoelloos en contactgestoord, die wordt omringd door personen die ieder op hun manier proberen de markt van liefde en geluk te bespelen. Het decor is uiteraard het walhalla van het westerse kapitalisme, New York. Vreemdgaan, chantage, provocatie, perversiteit, het komt in alle variaties voor, maar al die pathetische inspanningen lopen op niets uit, want de mens blijft ten diepste eenzaam. Seks is slechts een ruilobject, net als aandacht en andere concessies. Dat is de basis voor de rationele houding van Oberstein, al blijkt die uiteindelijk niet houdbaar.
Huid en Haar is een boek over tevergeefs verlangen, van Obersteins vriendin Violet die uit arren moede vreemd gaat, van Obersteins toevallige minnares en Holocaust-deskundige Leah naar iets dat werkelijk betekenis heeft, van haar man naar het gewelddadig onderwerpen van een illegale pakketbezorger, van Obersteins ex-vrouw naar de aandacht van haar depressieve vriend en van zijn zoontje naar zijn vader.
Ook Oberstein wordt ten slotte speelbal van zijn verlangens, naar een jonge studente en haar vriendinnetje. Naarmate het boek vordert worden de verlangens steeds obsessiever en onwaarschijnlijker, maar Grunberg weet op meesterlijke wijze zijn personages te sturen, scherend langs de afgronden van ironie en diepzinnigheid. Zijn vakmanschap bewijst zich doordat de lezer zich ondanks de toenemende absurditeit telkens toch kan inleven in wat al deze figuren beweegt.
En zo drijft de schrijver de lezer voort in een meeslepend ritme, naar de uithoeken van de markt waar geluk een steeds schaarser goed is. Toch is Huid en Haar geen deprimerend verhaal voor wie de boodschap goed begrijpt. Het leven, zo leert Grunberg ons op indrukwekkende wijze, is een farce en begint telkens opnieuw, onder nieuwe voorwaarden.
