Peachez, een romance is het met spanning opgebouwde en vermakelijke verhaal van een liefde in tijden van internet. Een hoogleraar Latijnse letterkunde wil zijn pensionering opluisteren met een congres over Tertullianus, de vroegchristelijke schrijver die beroemd werd om zijn uitspraak ‘Ik geloof, omdat het absurd is’. Schijnbaar toevallig raakt hij via de mail in contact met een vrouw die beweert als barmeid en fotomodel Sarah Peachez in Las Vegas te werken. Zijn nieuwsgierigheid groeit uit tot een hevige verliefdheid, zodat hij zijn verlammende vliegangst overwint en argeloos als drugskoerier naar de vervulling van zijn liefde in een tropisch paradijs vertrekt. Het verhaal wordt verteld vanuit een Argentijnse gevangenis die hij wellicht niet meer zal verlaten.
Dat zijn liefde niet in levende lijve bestaat, maar digitaal door een drugsbende werd aangestuurd, kan hem niet uit het lood slaan. In zijn gelouterde opvatting heeft de beleving het liefdesobject overbodig gemaakt. De stoethaspelige hoogleraar lijkt op professor Pnin en ook zijn verslaving aan de veel jongere Peachez leest als een knipoog naar Nabokov. De verwijzingen naar Latijnse dichters en de beschouwingen van filosofische of retorische aard zijn ironisch, maar, al komen al die geleerde frasen uit de mond van een belachelijk en meelijwekkend personage, ze zijn nooit banaal. Er zit systeem in zijn platoonse waan.
Het contrast tussen de stoffige en pedante taal van de hoogleraar en het platvloerse jargon van het meisje zorgt voor contrast en hilariteit. Het decor en de fictieve plaatsnamen geven het verhaal het karakter van een komische conte philosophique. Dat Sarah Peachez ook buiten deze roman bestaat en dat het verhaal op een fait divers berust, versterkt Pfeijffers briljante spel met werkelijkheid en fictie.
