Jan Van Loy duikt in Ik, Hollywood in het hart van de Amerikaanse mythen. Het leven van hoofdpersoon Louie Peters volgt op het eerste oog het vertrouwde patroon van the American dream: Peters gaat van rags to riches, van wees tot Hollywood-magnaat. Aan de hand van het levensverhaal van Peters worden de eerste decennia van de filmindustrie en de bloei van de stad Hollywood met veel coloriet geschetst. In zeer beeldend beschreven scènes zien we hoe de personages zich staande proberen te houden in een wereld die even veranderlijk als onverbiddelijk is.
Toch is daarmee het belangrijkste niet gezegd over de literaire verdiensten van Ik, Hollywood. Van Loy weet het in deze puntgave roman klaar te spelen aan dit materiaal een volstrekt eigen wending te geven. Zo is hij er in geslaagd om aan iedere beschreven tijdsperiode de sfeer en het verteltempo mee te geven van de films die op dat moment gemaakt worden. Het eerste deel is bijvoorbeeld van dezelfde slapstick-achtige onbezorgdheid als de korte niemendalletjes die op dat moment bij het grote publiek in de smaak vallen. Van Loy bewandelt op een zeer intelligente manier een dubbel spoor: hij dompelt zijn lezers onder in een totaal overtuigende fictieve wereld, maar laat ons tegelijkertijd de achterkant van dat verzonnen decor zien. Hiermee betrekt Van Loy het domein van de non-fictie binnen het domein van de fictie, een ingenieuze kunstgreep die past in de Hollywood-traditie. Pas op, lijkt hij zijn lezers te zeggen, echt doordringen tot het even raadselachtige als oppervlakkige succes van de filmindustrie, kan niemand. In deze verhalenfabriek is niemand nog in staat het bordje ‘uitgang’ te detecteren.
Daarmee heeft Van Loy een geweldige prestatie geleverd. Hij heeft een ontstellende hoeveelheid documentair materiaal verwerkt tot een vertelling, die tot op de laatste pagina sprankelt en nooit geconstrueerd overkomt. Van Loy kent het geheim van de pakkende oneliner en de ritmiek van een natuurlijke dialoog. Hij heeft met Louie Peters een hoofdpersoon geschapen die even komisch als ontroerend is. Een man die net als Hollywood zelf iedere diepte lijkt te schuwen, maar juist daarom blijft fascineren. Daarmee laat Van Loy op overtuigende wijze zien dat hij de literaire kracht van de roman optimaal weet te benutten: in Ik, Hollywood wordt een geschiedenis die we al dachten te kennen, in een volstrekt nieuw daglicht geplaatst.
