Drift is een even aangrijpende als indrukwekkende roman over een zoektocht naar liefde en vrijheid. Een huwelijk gaat kapot, en de hoofdpersoon van Drift is slachtoffer en dader tegelijk. Na een heftige ruzie verlaat Bregje Hofstede midden in de nacht haar geliefde. De naam is niet de enige overeenkomst tussen de schrijfster en de vertelster. Drift is een egodocument in de beste zin van het woord: een diepgravende zelfanalyse van de schrijfster, die via haar genadeloze onderzoek ook haar geliefde, hun relatie en hun problemen scherp in beeld probeert te krijgen. Daarbij is de grens tussen nadenken en kapot denken, verschillen bestuderen en breuklijnen forceren, flinterdun.
We volgen Bregje in de veertig dagen na haar vertrek, terwijl ze in Brusselse Airbnbs verblijft en de verleiding om terug te keren probeert te weerstaan. Gebogen over oude dagboeken heroverweegt ze de hoogte- en dieptepunten van haar relatie, maar ook haar vroege jeugd, haar middelbare schooltijd en haar familiebanden, of zeg maar gewoon haar hele leven – alles wat tot de relatiebreuk heeft geleid, of die had kunnen voorkomen.
Ze verwijst daarbij naar denkers, naar klassieke mythen of gebruiken uit andere culturen. Zoals de hoofdstukken in het heden soepel worden afgewisseld met fragmenten uit dagboeken en uit eerder werk, zo schakelt de schrijfster óók continu heen en weer tussen geest en lichaam. Ze geeft ons inkijk in de intimiteit van haar binnenwereld, beschouwt, en laat overtuigend zien, nee vóelen hoe haar zelfanalyse, gepieker en controledwang leiden tot fysieke klachten en een burn-out.
De jury las dit jaar verschillende romans over relatiecrises en -breuken, die zelden van begin tot eind wisten te overtuigen. Drift, geschreven in een ongeëvenaard trefzekere stijl, laat zien dat ook zo’n op zichzelf weinig opzienbarend thema geweldig proza kan opleveren: meeslepend, aangrijpend, inzichtelijk.
