Marieke Lucas Rijneveld, Mijn lieve gunsteling –Atlas Contact
(c) Bart Grietens
‘(…) en je trok plots blozend je hand weg als een kind dat uitgespeeld was en je zei dat je misschien wel een droog beschuitje weg zou krijgen, ja een droog beschuitje, en ik zat daar met al mijn lustigheid (…)’
Het is een perspectief dat je eigenlijk niet wilt kennen, laat staan je eigen maken, dat van de achtenveertigjarige veearts in Mijn lieve gunsteling. Maar nietsontziend sleept Rijneveld je mee, dwingt je mee te kijken door zijn ogen, zijn relaas te volgen over zijn verslaving aan wat hij een ‘diertje’ noemt, maar dat toch echt een kind is, een verward kind van pas veertien jaar. Deze virtuoze monoloog zonder adempauze is meedogenloos en overrompelend, vol en toch helder, betoverend en afschuwwekkend. Vanaf de eerste zin vraag je je af in welke wervelstorm je bent beland, en raak je compleet overrompeld. Rijnevelds taal is prachtig, het ritme stuwend, de vergelijkingen rijk. Inhoudelijk is er een bijzondere mix van high en low culture bereikt. Razend knap is ook hoe de verwarring en de pijn van het kind doorklinken in het verhaal van haar belager, haar verleider: hij ziet het, maar hij ziet het ook helemaal niet. Wij kunnen er niet omheen.
Luister hier naar de podcast ‘Mijn lieve gunsteling’.
